همیشه با خودم میگم : آدم همیشه باید جوری زندگی کنه که دیگران با دیدنش خداوند مهربون رو به خاطر آفرینش و خلقت جهان هستی شکر کنن. خودم به این چیزی که میگم با تمام وجود اعتقاد دارم و تمام سعیم رو هم میکنم که همچین آدمی باشم.

فرض کنین همه ی انسانهایی رو که میبینین دارای این ویژگی باشن یعنی اینقدر خوب باشن که هر بار که میبینینشون با تمام وجود و از ته دل خدا رو به خاطر آفرینشش شکر کنین. الان احتمالآ دارین به خودتون میگین چه رویایی زیبایی، روزی که همه ی آدمها در نهایت خوبی باشن.

رویای آدمها همیشه میتونه تحقق پیدا کنه به شرطی که آدمها با تمام وجود بخوان که رویاهاشون تحقق پیدا کنه و ایمان داشته باشن که با پرداخت بهای اون حتمآ به اون چیزی که میخوان میرسن.

اما بهاش چیه؟ در موردش فکر کنین.به نظر من بهاش اصلآ سنگین نیست.

بهاش پیروی از ویژگیهای قدرت مشیت الهی ( خلاقیت- عشق- مهربونی- زیبایی- گسترش- فراوانی بیکران و پذیرش ) و دوری از منیت هست.

خوشبختی از آن کسی است که در پی خوشبختی دیگران باشه.

همتون رو دوست دارم .